Γιατί η Κοινότητα είναι η Καρδιά της Ηλεκτρονικής Μουσικής

Η ηλεκτρονική μουσική ήταν πάντα κάτι παραπάνω από ήχος. Γεννήθηκε μέσα από κοινότητες πολύ πριν γεμίσει αρένες. Από τα υπόγεια του Detroit και του Chicago, τις αποθήκες του Ηνωμένου Βασιλείου και τα underground clubs του Βερολίνου, μέχρι τις παραλίες της Ίμπιζα, τα σημερινά φεστιβάλ και τα Discord servers, η σκηνή έχει ανθίσει όχι μόνο χάρη στους superstars, αλλά κυρίως χάρη στις κοινότητες που σχηματίστηκαν γύρω από τη μουσική. Η σκηνή προχωρούσε πάντα μπροστά μόνο όταν άνθρωποι συγκεντρώνονταν με έναν κοινό σκοπό: να ανακαλύψουν νέους ήχους, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο να εξελιχθεί και να προστατεύσουν μια κουλτούρα που αγαπούν. Εξάλλου, η νευροεπιστήμη μάς δείχνει ότι όταν χορεύουμε μαζί στον ίδιο ρυθμό, τα εγκεφαλικά μας κύματα και οι εγκεφαλικές μας λειτουργίες συγχρονίζονται, παράγοντας ένα αίσθημα ενότητας που υπερβαίνει τις λέξεις. Και στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι σκηνές της dance μουσικής εξελίσσονται σε κινήματα... επειδή αγγίζουν κάτι βαθιά ανθρώπινο: την ανάγκη να ανήκεις, να μοιράζεσαι, να συνδέεσαι.

Η επιστήμη του γιατί χορεύουμε μαζί

Αν έχεις νιώσει ποτέ ένα drop να σβήνει τα όρια μεταξύ του «εγώ» και του «εμείς», υπάρχει λόγος. Έρευνα στην ρυθμική παρακίνηση δείχνει ότι το νευρικό μας σύστημα συγχρονίζεται φυσικά με τον κοινό ρυθμό. Η συντονισμένη κίνηση αυξάνει την ωκυτοκίνη – την ορμόνη της σύνδεσης και της αγάπης – και την εμπιστοσύνη, ενώ οι κορυφαίες συλλογικές στιγμές πυροδοτούν αυτό που ο Durkheim ονόμασε «συλλογικό αναβρασμό» και αυτό που οι performers αναγνωρίζουν ως «flow» ή αλλιώς «ροή». Επίσης, η επιστήμη των δικτύων προσθέτει μια ακόμη οπτική: οι σκηνές σαν αυτή της ηλεκτρονικής μουσικής δεν μεγαλώνουν γραμμικά… αντίθετα, ενισχύονται μέσω network effects, όπου κάθε αυθεντική σύνδεση πολλαπλασιάζει την αξία για όλους. Με άλλα λόγια, η χορευτική μουσική δεν είναι μόνο ήχος… είναι social technology, ή αλλιώς «κοινωνική τεχνολογία», που μετατρέπει τα πλήθη σε κοινότητες.

Τι πήγε όμως στραβά και τι μπορούμε να διορθώσουμε

Ωστόσο, στη σημερινή ψηφιακή εποχή, οι κοινότητες αντιμετωπίζουν τόσο ευκαιρίες όσο και κινδύνους. Από τη μία, οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και το streaming συνδέουν άμεσα εκατομμύρια fans ανά τον κόσμο. Από την άλλη, όμως, οι αλγόριθμοι, η εμπορευματοποίηση και η διάσπαρτη προσοχή απειλούν το οργανικό, λαϊκό πνεύμα που δημιούργησε την dance κουλτούρα της ηλεκτρονικής μουσικής εξαρχής. Επιπλέον, η ακαδημαϊκή έρευνα για το κοινωνικό κεφάλαιο δείχνει ότι οι υγιείς κοινότητες δεν μοιράζονται απλώς περιεχόμενο, αλλά αντίθετα, χτίζουν εμπιστοσύνη, ενισχύουν και καλλιεργούν τη δημιουργικότητα και παρέχουν δίκτυα υποστήριξης. Και αυτή είναι η διαφορά μεταξύ ενός πλήθους σε ένα φεστιβάλ και μιας κοινότητας: το πλήθος εξαφανίζεται-διαλύεται όταν σταματά η μουσική, αλλά η κοινότητα διατηρεί την ενέργεια ζωντανή και μετέπειτα. Επιπλέον, καθώς η σκηνή μεγάλωσε, οι αλγόριθμοι άρχισαν να αποφασίζουν ποιος θα ακουστεί, πράγμα που σημαίνει ότι η δυναμική πληρωμής για αναπαραγωγή και οι μετρήσεις ματαιοδοξίας «έσπρωξαν» την περιέργεια στο περιθώριο. Και στη συνέχεια ακολούθησε ο κατακερματισμός: καλλιτέχνες, διοργανωτές, δισκογραφικές εταιρείες, φωτογράφοι και fans άρχισαν να λειτουργούν σε «σιλό» - εστιάζοντας μόνο στο δικό τους κύκλο, μοιράζοντας ελάχιστα με τους υπόλοιπους. Το αποτέλεσμα; Λιγότερη ανακάλυψη και ποιότητα, περισσότερος θόρυβος. Έτσι, τώρα περισσότερο από ποτέ, η σκηνή χρειάζεται μια υγιή κουλτούρα με signal, πρότυπα και μια κοινή γλώσσα... ένα χώρο όπου το underground και το mainstream θα συναντιούνται χωρίς να ισοπεδώνονται.