Το Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύει την κερδοσκοπική μεταπώληση εισιτηρίων για να προστατεύσει τους fans

Φαντάσου το εξής: ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης ανακοινώνει tour, βάζεις ξυπνητήρι, μπαίνεις μισοκοιμισμένος στην online ουρά, κάνεις refresh σαν τρελός… και μέσα σε λίγα λεπτά, όλα έχουν γίνει sold out. Μετά, σχεδόν σαν κακό αστείο, ανοίγεις ένα secondary resale site και βλέπεις τα ίδια εισιτήρια στη λίστα σε τιμή τρεις φορές πάνω από την αρχική.

Για χρόνια, αυτός ο εκνευριστικός κύκλος ήταν η «κανονικότητα» στο σύγχρονο αγορά εισιτηρίων - μία “τελετουργία” που άφηνε τους fans να νιώθουν ότι τους κερδίζουν τα bots, οι brokers και οι αδιαφανείς πλατφόρμες. Πλέον, όμως, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε ότι αυτή η «κανονικότητα» έχει ξεπεράσει τα όρια. Σχεδιάζει να καταστήσει παράνομη τη μεταπώληση εισιτηρίων πάνω από την ονομαστική τους αξία, σε συναυλίες, φεστιβάλ, θέατρο, κωμωδία και αθλητισμό, χαράζοντας μια καθαρή γραμμή ανάμεσα στη δίκαιη ανταλλαγή και την αισχροκέρδεια.

Για μια κοινότητα όπως η δική μας - χτισμένη γύρω από βραδιές σε clubs, raves και φεστιβάλ - αυτό δεν είναι απλώς μια τεχνική ρύθμιση στα «ψιλά γράμματα» του ticketing. Είναι μια δομική αλλαγή στο πώς κατανέμονται η ζήτηση, η πρόσβαση και η δικαιοσύνη μέσα στο οικοσύστημα της ζωντανής μουσικής.

Έτσι, σε αυτό το άρθρο θα αναλύσουμε τι ακριβώς λένε οι νέοι κανόνες, θα διερευνήσουμε τι λέει η οικονομική έρευνα για το τι μπορεί να ακολουθήσει και, κυρίως, θα εξετάσουμε γιατί όλα αυτά έχουν τόσο μεγάλη σημασία ειδικά για τον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής.

ticket-resellers-resale-uk-united-kingdom-service-fees.jpg

Τι αλλάζει στην πράξη;

Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει πλέον επιβεβαιώσει την πρόθεσή της να απαγορεύσει τη μεταπώληση εισιτηρίων πάνω από την ονομαστική τους τιμή, αναδιαμορφώνοντας τους «κανόνες του παιχνιδιού» για όποιον αγοράζει ή πουλά εισιτήρια. Με το νέο πλαίσιο, τα εισιτήρια θα μπορούν να μεταπωλούνται μόνο στην αρχική τους τιμή, συν αυστηρά περιορισμένες και ανώτατες χρεώσεις, κλείνοντας την πόρτα στη μεταπώληση με σκοπό το κέρδος, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στους πραγματικούς fans να μεταπωλούν εισιτήρια που δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Πρώτον, η μεταπώληση πάνω από την ονομαστική τους αξία καθίσταται παράνομη. Θα μπορείς ακόμη να μεταπωλήσεις το εισιτήριό σου αν δεν μπορείς να πας, αλλά δεν θα επιτρέπεται να βγάλεις κέρδος από αυτό. Παράλληλα, τα service fees θα μπουν υπό ανώτατο όριο (fee cap), πράγμα που σημαίνει ότι οι πλατφόρμες δεν θα μπορούν πλέον να αποκομίζουν επιπλέον κέρδη από διογκωμένες «χρεώσεις» ως τρόπο παράκαμψης του ορίου τιμής.

Επιπλέον, οι πλατφόρμες μεταπώλησης αποκτούν σαφείς νομικές υποχρεώσεις. Τα marketplaces θα είναι υποχρεωμένα να παρακολουθούν τις καταχωρίσεις, να εφαρμόζουν τα νέα όρια τιμών και να αντιμετωπίζουν πιθανές βαριές κυρώσεις – συνδεδεμένες με μερίδιο του παγκόσμιου κύκλου εργασιών τους – αν δεν συμμορφώνονται. Την ίδια στιγμή, τα ποσοτικά όρια θα αντικατοπτρίζουν τους αρχικούς κανόνες αγοράς: εάν η κύρια πώληση επέτρεπε μέγιστο αριθμό τεσσάρων εισιτηρίων ανά άτομο, τότε δεν θα επιτρέπεται να μεταπωλήσετε νόμιμα περισσότερα από τέσσερα για το συγκεκριμένο show. Αυτό στοχεύει άμεσα στις μεταπωλήσεις βιομηχανικής κλίμακας που βασίζεται σε μαζικές αγορές.

Το κρίσιμο σημείο είναι ότι αυτά τα μέτρα δεν εμφανίζονται από το πουθενά. Ακολουθούν μια μακρά διαβούλευση στο πλαίσιο του προγράμματος “Putting Fans First”, κατά την οποία η ανάλυση της κυβέρνησης έδειξε ότι οι τυπικές προσαυξήσεις (mark-ups) σε μεγάλες πλατφόρμες μεταπώλησης ήταν συχνά πάνω από 50%, ενώ ορισμένα εισιτήρια μεταπωλούνταν σε τιμές μέχρι και έξι φορές πάνω από την αρχική τους τιμή! Αν το δούμε σε φόντο ενός τομέα ζωντανής μουσικής που το 2023 αποτιμήθηκε σε πάνω από 6 δισεκατομμύρια λίρες - με ένα gig να γίνεται περίπου κάθε τέσσερα λεπτά στο Ηνωμένο Βασίλειο - γίνεται ξεκάθαρο ότι η μεταπώληση εισιτηρίων δεν είναι απλώς ένα «side hustle» που λειτουργεί στο περιθώριο. Έχει εξελιχθεί σε μία παράλληλη βιομηχανία, και αυτή η νομοθεσία είναι μια άμεση προσπάθεια να επανέλθει αυτός ο «σκιώδης» κόσμος υπό έλεγχο.

Γιατί το Ηνωμένο Βασίλειο κινήθηκε τώρα: πιέσεις, δεδομένα και αγανάκτηση

Καλλιτέχνες και fans μιλάνε γι’ αυτό το πρόβλημα εδώ και χρόνια, αλλά πρόσφατα οι πιέσεις έφτασαν σε σημείο που πλέον δεν μπορούσαν να αγνοηθούν. Δεκάδες μεγάλα acts, όπως οι Coldplay, η Dua Lipa και οι Radiohead, κάλεσαν δημόσια την κυβέρνηση να τιμήσει τη δέσμευση του μανιφέστου της και να βάλει τέλος στο βιομηχανικής κλίμακας αισχοκερδής μεταπώλησης εισιτηρίων.

Ταυτόχρονα, δημοσιογραφικές έρευνες άρχισαν να σχηματίζουν μια σχεδόν σουρεαλιστική εικόνα. Εισιτήρια για τους Oasis εμφανίστηκαν online για πάνω από £4.000 το καθένα, ενώ εισιτήριο για φεστιβάλ στο Λονδίνο διαφημιζόταν σε δευτερογενή πλατφόρμα στην εξωφρενική τιμή των… £114.666! Εντωμεταξύ, η Trading Standards αποκάλυψε περιπτώσεις όπου διαφημιστικές εταιρείες χρησιμοποιούσαν ψεύτικες ταυτότητες και αυτοματοποιημένα bots για να αποκτήσουν μεγάλες παρτίδες εισιτηρίων, μόνο και μόνο για να τα flip-άρουν αργότερα με προσαυξήσεις 500% ή και παραπάνω.

Παράλληλα, ρυθμιστικές αρχές όπως η Αρχή Ανταγωνισμού & Αγορών διαπίστωναν ότι σε πολλές μεγάλες πλατφόρμες μεταπώλησης, η πλειονότητα των εισιτηρίων είχε προσαυξήσεις άνω του 50%. Με άλλα λόγια, το σύστημα έδειχνε να ανταμείβει το καθαρό arbitrage, και όχι την τέχνη, την προσπάθεια και τις κοινότητες που πραγματικά δημιουργούν τη ζήτηση.

Για τους πολιτικούς, η κατάσταση έγινε πια αδύνατο να δικαιολογηθεί δημόσια. Οι fans έβλεπαν “sold out” στις επίσημες πλατφόρμες και λίγα λεπτά μετά τα ίδια εισιτήρια να εμφανίζονται ξανά σε πλατφόρμες μεταπώλησης σε εξωφρενικές τιμές. Αυτό έμοιαζε όλο και λιγότερο με υγιή ελεύθερη αγορά και όλο και περισσότερο με στημένο παιχνίδι. Κι αυτός είναι, τελικά, ο λόγος που το Ηνωμένο Βασίλειο επέλεξε να δράσει τώρα.

Τι λένε τα οικονομικά και η έρευνα για τη μεταπώληση εισιτηρίων

Οι οικονομολόγοι μελετούν αυτό το φαινόμενο εδώ και δεκαετίες, πολύ πριν μπούνε στο παιχνίδι τα bots, οι "αίθουσες αναμονής" και η δυναμική κοστολόγηση. Τα ευρήματά τους είναι σύνθετα - και αυτή η πολυπλοκότητα έχει σημασία για τη σκηνή μας.

Από τη μία πλευρά, ορισμένες έρευνες υποστηρίζουν ότι το resale μπορεί να βελτιώσει αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν "κατανεμητική αποτελεσματικότητα"(allocative efficiency): θεωρητικά, τα εισιτήρια μετακινούνται από άτομα που τα εκτιμούν λιγότερο σε άτομα που τα εκτιμούν περισσότερο, ακόμη κι αν αυτό γίνεται σε υψηλότερες τιμές. Με καθαρά μαθηματικούς όρους, η μεταπώληση μπορεί να βοηθήσει τα εισιτήρια να καταλήξουν σε αυτούς που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα για να βρεθούν εκεί.

Ωστόσο, το ίδιο σώμα έρευνας υπογραμμίζει τρία σημαντικά προβλήματα, που είναι πολύ πιο δύσκολο να αγνοηθούν όταν φύγεις από τη θεωρία και μπεις στον πραγματικό κόσμο.

Πρώτον, η μεταπώληση συχνά αυξάνει το συνολικό κόστος για τους fans. Οι brokers και οι πλατφόρμες δεν «μετακινούν» απλώς παθητικά εισιτήρια... ανταγωνίζονται ενεργά τους fans στην primary sale, εξασφαλίζουν μεγάλες ποσότητες εισιτηρίων και επανεμφανίζονται αργότερα με σημαντικές προσαυξήσεις και πρόσθετες χρεώσεις. Έτσι, οι άνθρωποι που στην πραγματικότητα στηρίζουν και διατηρούν την κουλτούρα καταλήγουν να πληρώνουν περισσότερα για την ίδια εμπειρία.

Δεύτερον, ακόμη και όταν η μεταπώληση πράγματι «αναδιανέμει» εισιτήρια, τα λεγόμενα κέρδη από την κοινωνική πρόνοια συχνά "ροκανίζονται" από το κόστος συναλλαγών. Οι χρεώσεις των πλατφόρμων, ο χρόνος που ξοδεύουν οι fans ψάχνοντας για ένα νόμιμο εισιτήριο και ο διαρκής κίνδυνος απάτης, μειώνουν στην πράξη το θεωρητικό όφελος που υποτίθεται ότι προσφέρει η μεταπώληση. Αυτό που μοιάζει αποτελεσματικό σ ένα εγχειρίδιο, στη θεωρία, αρχίζει να μοιάζει εκμεταλλευτικό στην πράξη όταν είσαι εσύ αυτός που κάνει ασταμάτητα refresh και εύχεται το εισιτήριο να είναι αληθινό.

Και τρίτον, οι producers - δηλαδή οι καλλιτέχνες, τα venues, τα crews και όλοι όσοι με τη δουλειά τους δημιουργούν τη ζήτηση εξαρχής - συνήθως δεν αποκομίζουν καμία από την επιπλέον αξία που δημιουργεί η δευτερογενής αγορά. Όλο αυτό το πρόσθετο κέρδος, που δημιουργείται απλώς επειδή η ζήτηση είναι υψηλή, απορροφάται από μεσάζοντες, των οποίων η βασική «δεξιότητα» είναι το timing και η πρόσβαση, όχι η δημιουργικότητα ή η οικοδόμηση κοινότητας.

Άρα, η μεταπώληση δεν είναι απλά «καλή» ή «κακή». Είναι θέμα του ποιος αποκομίζει την αξία και ποιος αναλαμβάνει το ρίσκο. Υπό αυτό το πρίσμα, η κίνηση του Ηνωμένου Βασιλείου στέλνει ένα πολύ ξεκάθαρο μήνυμα για το πού θέλει να βρίσκεται αυτή η ισορροπία. Οι νομοθέτες ουσιαστικά λένε ότι το κερδοσκοπικό κέρδος για τους μεσάζοντες έχει μικρότερη σημασία από την πρόσβαση και τη δικαιοσύνη για τους fans, καθώς και από τα μακροπρόθεσμα, βιώσιμα έσοδα για το οικοσύστημα της live μουσικής που πραγματικά καθιστά δυνατές αυτές τις βραδιές.

Πώς θα μπορούσε αυτό να αναδιαμορφώσει το οικοσύστημα της ηλεκτρονικής μουσικής;

Οk, ας κάνουμε τώρα zoom στον δικό μας κόσμο - clubs, raves, festivals, events ηλεκτρονικής μουσικής - και ας δούμε πώς αυτή η αλλαγή θα μπορούσε να επηρεάσει τη σκηνή.

Πρώτον, όσον αφορά την πιο δίκαιη πρόσβαση σε headline shows και festivals, ο αντίκτυπος θα μπορούσε να είναι σημαντικός. Για μεγάλα events, οι δευτερογενείς αγορές συχνά γίνονταν πραγματικοί gatekeepers: αν έχανες το πρώτο drop για ένα τεράστιο φεστιβάλ techno, η «επιλογή» σου συνήθως ήταν να πληρώσεις τα τριπλά ή... να μείνεις σπίτι. Έτσι, απαγορεύοντας την μεταπώληση με γνώμονα το κέρδος, το Ηνωμένο Βασίλειο ουσιαστικά κόβει το βασικό κίνητρο για τα bots και τους μεσάζοντες να συγκεντρώνουν ολόκληρες τις διαθέσιμες θέσεις και να τις μεταπωλούν σε διογκωμένες τιμές. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να κρατήσει περισσότερα εισιτήρια διαθέσιμα στην ονομαστική τους τιμή για πραγματικούς fans και να μειώσει αυτό το γνώριμο “anxiety premium” που πολλοί πληρώνουν όταν αγοράζουν πανικόβλητοι από μεταπωλητές την τελευταία στιγμή. Για τους πιο νέους ravers ή τους fans με χαμηλότερο εισόδημα, αυτό δεν είναι θεωρία, καθώς μπορεί να καθορίσει κυριολεκτικά αν ένα summer festival ή ένα ονειρικό headline set είναι οικονομικά εφικτό ή απλώς άπιαστο.

Από την οπτική των underground events και των καλλιτεχνών μεσαίας κατηγορίας, το αποτέλεσμα είναι πιο έμμεσο, αλλά παραμένει σημαντικό. Οι περισσότερες βραδιές σε μικρά κλαμπ δεν δημιουργούν τεράστιες αγορές μεταπώλησης σήμερα, καθώς οι scalpers συνήθως στοχεύουν stadium tours, mega-festivals και τεράστια pop-dance crossovers. Ωστόσο, το γενικό κλίμα εμπιστοσύνης - ή δυσπιστίας - γύρω από το ticketing επηρεάζει τους πάντες. Αν οι fans αρχίσουν να νιώθουν ότι το οικοσύστημα εισιτηρίων στο «πάνω επίπεδο» είναι λιγότερο «αρπακτικό», μπορεί να νιώσουν πολύ πιο άνετα να αγοράζουν εισιτήρια εκ των προτέρων και για μικρότερα events. Σε ένα πιο υγιές κλίμα, το κοινό είναι πιο πιθανό να ρισκάρει με άγνωστα ονόματα, niche δισκογραφικές εταιρίες και local ομάδες παραγωγής, αντί να εξοικονομούν κάθε τους ευρώ μόνο για το ένα μεγάλο headliner night που φοβούνται μήπως χάσουν.

Τέλος, από την οπτική της δυναμικής μεταξύ καλλιτεχνών, promoters και πλατφόρμων, η αφαίρεση κέρδους από τη δευτερογενή αγορά καθιστά την πρωτογενή τιμολόγηση ακόμη πιο στρατηγική. Οι promoters και οι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σχεδιάζοντας πιο πολυεπίπεδες δομές τιμολόγησης στην αρχική πώληση, με προσεκτικά σχεδιασμένα tiers, με official fan-to-fan συναλλαγές στην ονομαστική τιμή ή δημιουργώντας διαφανή εσωτερικά συστήματα μεταπώλησης. Ταυτόχρονα, μπορούν να πειραματιστούν περισσότερο με λοτταρίες, προπωλήσεις μόνο για μέλη και direct-to-community (D2C) μοντέλα για τους πιο πιστούς followers. Για την ηλεκτρονική μουσική ειδικότερα, αυτό θα μπορούσε να ωθήσει περισσότερα events προς πραγματικά community-centric προσεγγίσεις: π.χ. κυκλοφορία λιστών αλληλογραφίας αντί για αδιαφανείς προπωλήσεις, κατανομή εισιτηρίων στο Discord για τα βασικά μέλη της κοινότητας και την κυκλοφορία εισιτηρίων μόνο από δισκογραφικές εταιρείες, όπου η αξία επιστρέφει στην κουλτούρα και τους ανθρώπους που τη συντηρούν, αντί να εξαφανίζεται σε κερδοσκοπικές μεταπωλήσεις.

ZrSlPEaF0TcGIx2g_1722100074730_021f26a2-67e3-4802-bf2a-84df856a1153.jpg_0_13654941296009230968.jpg

Οι κίνδυνοι και οι ακούσιες συνέπειες που πρέπει να παρακολουθούμε

Κάθε παρέμβαση σε μια αγορά μετακινεί τη συμπεριφορά κάπου αλλού, και η ίδια η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου το αναγνωρίζει αυτό στα δικά της έγγραφα διαβούλευσης. Άρα, ενώ η πρόθεση πίσω από τον νέο νόμο είναι να προστατέψει τους fans, υπάρχουν αρκετές πιθανές παρενέργειες που πρέπει να έχουμε στο νου μας, αν θέλουμε ένα πραγματικά πιο υγιές οικοσύστημα, και όχι απλώς ένα διαφορετικό είδος προβλήματος.

Καταρχάς, υπάρχει ο κίνδυνος να ενισχυθούν οι μαύρες και γκρίζες αγορές στο παρασκήνιο. Πλατφόρμες μεταπώλησης όπως η Viagogo και η StubHub υποστηρίζουν ότι τα αυστηρά price caps μπορούν να ωθήσουν τους fans προς μη ρυθμιζόμενα κανάλια-μέσα, όπου τα ποσοστά απάτης είναι συχνά πολύ υψηλότερα και η προστασία των αγοραστών είναι ελάχιστη. Αν οι mainstream, ρυθμιζόμενες πλατφόρμες δεν μπορούν πλέον να φιλοξενούν κερδοφόρες μεταπωλήσεις, είναι αρκετά πιθανό μέρος αυτής της δραστηριότητας να μετακινηθεί αλλού: σε κρυπτογραφημένα chats και κλειστά Telegram groups, σε ψεύτικα “fan communities” στα social media που στην πραγματικότητα είναι βιτρίνα για scalpers ή ακόμη και πίσω στο παλιό, φυσικό street-level touting έξω από τα venues. Από τη σκοπιά της EDM, όπου πολλοί fans βασίζονται ήδη σε άτυπα δίκτυα για να ανταλλάσσουν εισιτήρια για festivals, raves και club nights, αυτός ο κίνδυνος είναι πολύ πραγματικός. Γι' αυτό η εκπαίδευση σχετικά με την ασφαλή μεταπώληση, τους σαφείς ελέγχους ταυτότητας και την προώθηση επίσημων ανταλλαγών ονομαστικής αξίας θα έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ.

Δεύτερον, ακόμη και αν το κέρδος στη δευτερογενή αγορά περιοριστεί, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η δυναμική τιμολόγηση να γίνει ο νέος "κακός". Εάν η στρόφιγγα του κέρδους κλείσει μετά την αρχική πώληση, ορισμένοι διοργανωτές και μεγάλοι παίκτες μπορεί απλώς να αποφασίσουν να αποκομίσουν μεγαλύτερη αξία εκ των προτέρων χρησιμοποιώντας τιμολόγηση βάσει της ζήτησης ή επίπεδα "πλατινένιων" εισιτηρίων. Έχουμε ήδη δει πώς η επιθετική δυναμική τιμολόγηση πυροδότησε έντονες αντιδράσεις για μεγάλες περιοδείες επανένωσης και mainstream pop εμφανίσεις. Τώρα φανταστείτε αυτή τη λογική να εφαρμόζεται σε blockbuster techno headliners, εμβληματικά house acts ή crossover EDM περιοδείες. Χωρίς προσεκτική ρύθμιση και πραγματική διαφάνεια, οι fans μπορεί να καταλήξουν να αντιμετωπίζουν την ίδια οικονομική πίεση - απλά λίγο νωρίτερα στη διαδικασία και με διαφορετικό brand name στο checkout page.

Τέλος, πρέπει να σκεφτούμε πώς αυτοί οι κανόνες μπορούν να επηρεάσουν τους μικρότερους διοργανωτές. Οι δευτερογενείς αγορές, παρά τα ελαττώματά τους, μερικές φορές βοηθούν αθόρυβα events που δυσκολεύονται: οι ευκαιρίες της τελευταίας στιγμής, τα πακέτα προσφορών ή οι μεταπωλήσεις με έκπτωση μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε μια μισοάδεια αίθουσα και ένα γεμάτο, ζωντανό dancefloor. Εάν η μεταπώληση είναι αυστηρά περιορισμένη ή γίνει πολύ περίπλοκη, οι μικρότεροι διοργανωτές μπορεί να αναλάβουν μόνοι τους μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου των απούλητων εισιτηρίων. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να νιώθουν αναγκασμένοι να παίζουν πιο «συντηρητικά» και safe με τα line-ups, τους χώρους και τις χωρητικότητες, κάτι που δεν είναι πάντα φιλικό προς πειραματισμό. Για μια κουλτούρα σαν τη δική μας - χτισμένη πάνω στο ρίσκο, στα «περίεργα» line-ups σε μικρά υπόγεια, στα νέα ονόματα πριν καν γίνουν "cool" - πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε οι καλοπροαίρετες ρυθμίσεις να μην καταλήξουν να ανταμείβουν κυρίως τους μεγάλους, risk-averse παίκτες, ενώ παράλληλα να πιέζουν αθόρυβα τις πιο δημιουργικές γωνιές της σκηνής.

Πώς μπορεί να αντιδράσει η σκηνή: από το παράπονο στον σχεδιασμό

Για το dancetoday, το βαθύτερο ερώτημα δεν είναι απλώς «Είναι αυτός ο νόμος καλός ή κακός;», αλλά «Πώς σχεδιάζουμε ένα πιο δίκαιο οικοσύστημα γύρω του;». Αν δεχθούμε ότι οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν, τότε η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο πώς επιλέγει να προσαρμοστεί η κοινότητά μας.

Από την πλευρά των promoters και των clubs, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεπεράσουν την καθαρή απογοήτευση και να αναλάβουν την ευθύνη της διαδικασίας πώλησης εισιτηρίων. Αντί να τα αφήνουν όλα σε third-party "γίγαντες", μπορούν να αρχίσουν να χτίζουν επίσημα fan-to-fan κανάλια μεταπώλησης - δηλαδή μεταπώληση εισιτηρίων μεταξύ fans - όπου τα εισιτήρια θα ανταλλάσσονται στη ονομαστική τους τιμή, συν μόνο κάποιες μικρές, ξεκάθαρα εξηγημένες χρεώσεις. Ενσωματώνοντας αυτά τα συστήματα απευθείας στους υπάρχοντες παρόχους εισιτηρίων - ή ακόμα και στις δικές τους πλατφόρμες - μπορούν να διατηρήσουν τη διαφάνεια της μεταπώλησης, να μειώσουν την απάτη και να διατηρήσουν μια άμεση σχέση με τους ανθρώπους που πραγματικά γεμίζουν τα dancefloors τους.

Από την οπτική γωνία των artists και των δισκογραφικών εταιριών, υπάρχει επίσης μια ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούν οι προσδοκίες. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να απαιτήσουν ειλικρινείς, άμεσες δομές τιμολόγησης από τους συνεργάτες τους και να πιέσουν όχι μόνο για αυστηρά όρια στις μεταπωλήσεις, αλλά και για όρια σε ακραία δυναμικά επίπεδα τιμολόγησης που αθόρυβα αποκλείουν τους ίδιους fans που τους έχτισαν την καριέρα. Όταν τα μεγάλα ονόματα τοποθετούνται δημόσια υπέρ της δίκαιης πρόσβασης, γίνεται πολύ πιο δύσκολο για τη βιομηχανία να κρύβεται πίσω από «δυνάμεις της αγοράς» ως δικαιολογία.

Την ίδια στιγμή, κοινότητες και πλατφόρμες,όπως το dancetoday, έχουν έναν κρίσιμο ρόλο ως σύνδεσμοι και εκπαιδευτές. Μπορούμε να βοηθήσουμε τους fans να καταλάβουν πώς μοιάζει μια ασφαλής μεταπώληση στην πράξη, να εξηγήσουμε γιατί ορισμένες πρακτικές είναι επιβλαβείς και να αναδεικνύουμε events που δεσμεύονται ενεργά στις αρχές της δίκαιης έκδοσης εισιτηρίων. Επιπλέον, μπορούμε συνειδητά να γιορτάζουμε και να αναδεικνύουμε τους promoters που βλέπουν τα dancefloors ως ζωντανές κοινότητες και όχι ως «μηχανές είσπραξης», ώστε αυτή η νοοτροπία να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Στην πραγματικότητα, αυτό ήδη διαμορφώνει τον τρόπο λειτουργίας του δικού μας οικοσυστήματος: εντός του discord server του dancetoday, ένα ειδικό κανάλι επιτρέπει στα μέλη να αγοράζουν και να πωλούν εισιτήρια στην ονομαστική τους αξία - ή συχνά ακόμα και κάτω από αυτήν - χωρίς κανένα πνεύμα κερδοσκοπίας. Η κοινότητα είναι τόσο καλά εκπαιδευμένη γύρω από αυτόν τον κανόνα που, εάν εμνφανιστεί μια απόπειρα εκμεταλλευτικής τιμολόγησης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επισημανθεί από τα ίδια τα μέλη και θα διευθετηθεί άμεσα από την ομάδα του dancetoday.

Τελικά, η έρευνα δείχνει ότι οι αγορές δεν είναι δυνάμεις της φύσης. Είναι σχεδιασμένες, προσαρμοζόμενες και ρυθμιζόμενες. Η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου ανοίγει ένα παράθυρο μέσα στο οποίο fans, καλλιτέχνες και διοργανωτές μπορούν συλλογικά να πιέσουν για ένα σύστημα που αντανακλά τις βασικές αξίες της κουλτούρας μας: πρόσβαση, σύνδεση και σεβασμό. Το ερώτημα τώρα είναι αν θα μείνουμε μόνο στο να παραπονιόμαστε για το παλιό μοντέλο ή αν θα βοηθήσουμε ενεργά στο να χτιστεί το νέο.

Συμπέρασμα: οι fans ξανά στο επίκεντρο;

Η απαγόρευση της κερδοσκοπικής μεταπώλησης εισιτηρίων δεν θα λύσει μαγικά κάθε ενόχληση-απογοήτευση γύρω από το ticketing. Οι ουρές θα συνεχίσουν να «κρασάρουν», τα μεγάλα shows θα εξακολουθήσουν να γίνονται sold out σε δευτερόλεπτα και τα bots δεν θα εξαφανιστούν από τη μια μέρα στην άλλη. Παρ’ όλα αυτά, σε συμβολικό αλλά και πρακτικό επίπεδο, αυτή η κίνηση αποτελεί μια σημαντική αλλαγή. Στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι fans δεν είναι απλώς νούμερα σε μια βάση δεδομένων για να «ρευστοποιούνται» μεταξύ πρωτογενών και δευτερογενών πλατφόρμων εισιτηρίων, αλλά η καρδιά που χτυπάει πίσω από ολόκληρη την οικονομία της live μουσικής.

Για τη σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής, αυτή η στιγμή είναι και μια πρόσκληση: μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο πουλάμε πρόσβαση σε shared experiences, πώς διαμορφώνουμε όλη την εμπειρία αγοράς εισιτηρίου και πώς προστατεύουμε την εμπιστοσύνη που κρατά τους ανθρώπους να επιστρέφουν ξανά και ξανά σε σκοτεινά clubs, εκτυφλωτικά lasers και δυνατά ηχοσυστήματα. Από τη δική μας οπτική στο dancetoday, αυτό ευθυγραμμίζεται βαθιά με όσα πρεσβεύουμε: τη βιώσιμη ανάοτυξη της κουλτούρας της ηλεκτρονικής μουσικής, τη δίκαιη μεταχείριση των καλλιτεχνών και τη δικαιοσύνη για τους ανθρώπους που κρατούν τα dancefloors ζωντανά, εβδομάδα με την εβδομάδα. Αυτός ο νόμος μπορεί να γίνει ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, αρκεί να παραμείνουμε σε εγρήγορση για τους τυχόν κινδύνους του και να επιλέξουμε συνειδητά πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Τώρα βέβαια θα θέλαμε να ακούσουμε και τη γνώμη σας. Πιστεύεις ότι η απαγόρευση του profit resale θα κάνει πιο εύκολο ή πιο δύσκολο το να ζεις τα shows που αγαπάς; Και πώς θεωρείς ότι η σκηνή μας πρέπει να προσαρμόσει το ticketing, ώστε η επόμενη γενιά ravers να μη κληρονομήσει τις ίδιες απογοητεύσεις που εμείς θεωρήσαμε «φυσιολογικές» για χρόνια; Μοιράσου τις σκέψεις σου. Το μέλλον της δίκαιης έκδοσης εισιτηρίων δεν θα γραφτεί μόνο στο κοινοβούλιο ή σε έγγραφα πολιτικής. Θα γραφτεί στον τρόπο που επιλέγουμε ως κοινότητα να ανταποκριθούμε, να οργανωθούμε και να κρατήσουμε ο ένας τον άλλο σε υψηλότερα standards.

References and further reading

Μείνε συντονισμένος με το dancetoday - ακολούθησέ μας στα social και μπες στην κοινότητα μας στο Discord για τα πιο φρέσκα νέα, τάσεις και θέματα που διαμορφώνουν τον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής.

Συνέντευξη: Ο Sam Wolfe για το ‘Swipe Right’, την Heldeep και τις EDM κοινότητες